Մեր մեծերը-Լևոն Թոքմաջյան քանդակագործ, ՀՀ ժողովրդական նկարիչ։

Լևոն Թոքմաջյան; Լևոն Հրաչի Թոքմաջյան
Ծնվել է	հունիսի 16, 1937 (85 տարեկան)
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն
Քաղաքացիություն	Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն և Հայաստան
Կրթություն	Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան (1957), Երևանի պետական գեղարվեստաթատերական ինստիտուտ (1963) և Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա (1975)
Ստեղծագործություն(ներ)	«Անուշ և Սարո» քանդակ, Մարտիրոս Սարյանի հուշարձան, Վահան Թեքեյանի հուշարձան, Լեոնիդ Ենգիբարյանի հուշարձան, Կարա Բալա, Նոյի հուշարձան, Տիգրան Մեծի հուշարձան, Արգիշտի արքայի արձան, Տիգրան Մեծի հուշարձան, Ջուբրան Խալիլ Ջուբրանի կիսանդրի և Տագնապ
Մասնագիտություն	քանդակագործ
Աշխատավայր	Հայաստանի ազգային ակադեմիական երգչախումբ և Ճարտարապետության և շինարարարության Հայաստանի ազգային համալսարան
Պարգևներ և; մրցանակներ	Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական նկարիչ
Անդամություն	Հայաստանի նկարիչների միություն
	Levon Tokmajyan Վիքիպահեստում

Լևոն Հրաչի Թոքմաջյան (հունիսի 16, 1937, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն), հայ քանդակագործ, ՀՀ ժողովրդական նկարիչ։

Քանդակագործ Հայկ Թոքմաջյանի հայրն է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լևոն Թոքմաջյանի հանդիպումը Ճարտարապետության և շինարարարության Հայաստանի ազգային համալսարանի ուսանողների հետ, 2013

1952-1957 թվականներին սովորել է Երևանի Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանում։
1957-1963 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում։
1963-1975 թվականներին՝ Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայում։

Երգել է Հայաստանի պետական երգչախմբում։

1969 թվականից Հայաստանի նկարիչների միության անդամ է, Եվրասիական գեղարվեստի ակադեմիայի անդամ (1998, Բիշքեկ), 2008 թվականից՝ Ճարտարապետության և շինարարարության Հայաստանի ազգային համալսարանի գծանկարի, գունանկարի և քանդակի ամբիոնում դասախոս, պրոֆեսոր։

Եվրասիական միջկոնտինենտալ, միջազգային գեղարվեստի ակադեմիայի իսկական անդամ, ակադեմիկոս է։

Արժանացել է ՀՀ ժողովրդական նկարչի կոչմանը։

2010 թվականին Արգենտինայում մասնակցել է համաշխարհային բիենալեի, 2008 թվականին, 2009 թվականին և 2010 թվականին Պենզայում՝ Քանդակի միջազգային սիմպոզիումի։

2010 թվականին արժանացել է Էջմիածին քաղաքի պատվավոր քաղաքացու կոչմանը՝ Էջմիածնում կատարած գործերի և վաստակի համար, և «Թեքեյան» ամենամյա մրցանակի։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Անուշ և Սարո» (1973, բազալտ, Երևան, Աջափնյակ)
«Թռչող կռունկներ» (1976, մարմար, Պրիլեպ, Հարավսլավիա, «Մարմար-76» միջազգային մրցույթի 1-ին մրցանակ),
«Դանթե և Վերգիլիոս» (1982, մարմար, Ռավեննա, Դանթեի թանգարան, ոսկե մեդալ),
«Մաշտոց և Կորյուն» (1983, բազալտ, էջմիածին),
«Հյուսող կինը» (1984, մարմար, Թբիլիսի, Անդրկովկասյան կերպարվեստագետների 1-ին բիենալեի Մեծ մրցանակ),
«Մարտիրոս Սարյան» (1985, բրոնզ, Դոնի Ռոստով),
«Մարտիրոս Սարյան» (1986, մարմար, Երևան),
«Արամ Խաչատրյան» (1986, բրոնզ, կիսանդրի, Մարսելի կոնսերվատորիայի դահլիճ, 1989, բրոնզ, Մոսկվա),
«Կռունկներ» (1988, մարմար, Բուենոս Այրես),
«Վահան Թեքեյան» (1990, գրողի անվան դպրոցի մոտ)
«Ավո» («Մոնթե Մելքոնյան», 1994, ք. Մարտունի, ԼՂՀ),
«Լեոնիդ Ենգիբարյան» (1995, բրոնզ, Երևան),
«Ծաղկավաճառ ծերունի» քանդակ (Երևան) (1995, բրոնզ, Երևան),
«Նոյ նահապետ» (2000, մարմար, Երևան),
«Տիգրան Մեծ» (2000, մարմար, Երևան),
«Արգիշտի արքայի արձան» (2002, տուֆ, բազալտ, Երևան),
«Տիգրան Մեծ» (2004, վարդագույն մարմար, գրանիտ, Երևան),
«Հարություն Շմավոնյան» (2005, մարմար, Կալկաթա),
Ժուբրան Խալիլ Ժուբրանի կիսանդրի (2005, վարդագույն մարմար, Երևան)
«Տագնապ», 1915 թ. Հայոց եղեռնին զոհ դարձած 12 հայ մտավորականների խմբակային բազալտե հուշարձան (2011, Էջմիածին)^[1]։