Անտոնիո Կանովա
Անտոնիո Կանովա
| Անտոնիո Կանովա իտալ.՝ Antonio Canova |
|
|---|---|
|
|
|
| Ի ծնե | Antonio Canova |
| Ծնվել է | նոյեմբերի 1, 1757 |
| Ծննդավայր | Պոսանյո, Իտալիա |
| Մահացել է | հոկտեմբերի 13, 1822 |
| Վախճանի վայրը | Վենետիկ, Իտալիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Վենետիկի հանրապետություն |
| Ազգություն | իտալացի |
| Ուսուցիչ | Giuseppe Bernardi? և Giovanni Ferrari? |
| Ստեղծագործություն(ներ) | The Three Graces?, Venus Victrix?, Ամուրը և Փսիխեան, Hercules and Lychas? և George Washington? |
| Ոճ | նեոդասականություն[1] |
| Ժանր | ֆիգուրատիվիզմ[2], նյու[2] և քանդակագործություն |
| Մասնագիտություն | քանդակագործ, ճարտարապետ, նկարիչ, նկարիչ, փորագրիչ և գծագրող |
| Գործունեությունը | քանդակագործ |
| ազդվել է | Ֆիդիաս |
| Պարգևներ և մրցանակներ |
|
| Անդամություն | Նիդեռլանդական արվեստների և գիտությունների թագավորական ակադեմիա և Սուրբ Ղուկասի ակադեմիա[3] |
 Antonio Canova Վիքիպահեստում |
|
Անտոնիո Կանովա (իտալ.՝ Antonio Canova, նոյեմբերի 1, 1757[4][5][6][…], Պոսանո, Տրևիզո, Վենետո, Իտալիա[4][7][8][…] – հոկտեմբերի 13, 1822[4][5][6][…], Վենետիկ, Ավստրիական կայսրություն[4][7][9][…]), իտալացի նկարիչ և քանդակագործ, նեոկլասիցիզմի ներկայացիչ[10][11]։ Հիմնականում աշխատել է Վենետիկում և Հռոմում։ Վաղ շրջանի գործերում հետևել է բարոկկոյի արվեստի ավանդույթներին։ Հետագայում ընթացել է անտիկ քանդակագործության ձևերը նմանակելու ուղիով, ժամանակակիցների կողմից անվանվել «նոր Ֆիդիաս»։ Ուսումնասիրողներից շատերը նրան համարում են նեոկլասիցիզմի շրջանի մեծագույն քանդակագործը[12]։ Ընդ որում՝ ընդգծում են, որ Կանովային հաջողվել է խուսափել բարոկկոյին բնորոշ մելոդրամատիզմից և նեոկլասիցիզմին հատուկ սառը արհեստականությունից[13]։
Ստեղծել է տպավորիչ տապանաքարեր (Կլեմենտ 8-ի տապանաքարը, 1792, Սբ. Պետրոսի տաճար, Հռոմ), դիցաբանական հերոսների արձաններ («Ամուրը և Փսիքեն», 1973, Լուվր, Փարիզ), իդեալականացված դիմաքանդակներ («Պաոլինա Բորգեզեն՝ Վեներայի տեսքով», 1805–1807, Բորգեզե պատկերասրահ, Հռոմ)։
Կանովայի ստեղծագործությունը հիմք է հանդիսացել 19-րդ դարի եվրոպական ակադեմիական քանդակագործության համար։
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Amor und Psyche (1793)
-
Perseus mit dem Haupt der Medusa (1804–1806)
-
Theseus besiegt den Centauren (1805–1819)
-
Պոլինա Բորգեզեն Վեներայի տեսքով
-
Երեք գրացիաներ (Էրմիտաժ)
-
Նապոլեոն Բոնապարտ (”Բրերա” պատկերասրահ)
-
